“สมจิตร” ควรเติบโตไปข้างหน้า แต่กลับถูกความไม่พร้อมเหนี่ยวรั้งให้เขาถอยเท้าก้าวกลับไปสู่จุดเริ่มต้นใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าตอนนี้สมจิตรได้ย่างเท้าสู่บันไดการศึกษาและกำลังเรียนอยู่ ป.1 แต่ด้วยวิกฤติซ้อนวิกฤติที่ประเดประดัง ทำให้ยากเกินกว่าที่เด็กคนหนึ่งจะเติบโตและไต่ขึ้นจากหลุมดำของชีวิตตามลำพัง หลังจากที่แม่ของสมจิตรเสียชีวิต ยายตัดสินใจกำเงินทั้งหมด ที่เก็บไว้ออกตามหาหลาน จนได้พบกัน ความหวังเล็ก ๆ ของสมจิตรกำลังจะเกิดขึ้น บ้านอยู่ห่างไกลยายอายุกว่า 60 ปี เป็นกลุ่มชาติพันธุ์มอญ มีโรคภัยรุมเร้า ความดัน เบาหวาน เข้าออกโรงพยาบาลบ่อยครั้ง จำใจต้องขายบ้านเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาล แม้ว่ายายจะรักหลานมากเท่าไหร่ แต่ความลำบากยากแค้นฉุดรั้งให้ทั้งสองต้องไกลห่างยายอายุมากและไม่มีกำลังพอที่จะประคับประคองเลี้ยงดูหลานต่อไป จึงตัดสินใจฝากเลี้ยง !!