จดหมายฉบับเล็ก ๆ จากเด็กบนดอยสูง

พี่ ๆ ซี.ซี.เอฟ. นั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ ช่วยสะกดคำทีละคำ เพราะเด็กบางคนอ่านและเขียนไม่คล่อง เติบโตไม่เป็นไปตามวัย จดหมายบางฉบับจึงเต็มไปด้วยรอยลบ ตัวหนังสือโย้เย้ บางฉบับกว่าจะเขียนเสร็จพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว บ้านไหนไม่มีไฟฟ้าก็ต้องอาศัยแสงไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือส่องกระดาษจดหมาย

“การรอคอยเด็กต้องอาศัยความใจเย็นและความอดทนรอคอย แต่เมื่อพวกเราหยิบจดหมายฉบับเล็ก ๆ ขึ้นมาอ่านตรวจทานก่อนรวบรวมส่งกลับไปยังมูลนิธิฯ เพื่อนำส่งให้ถึงมือผู้อุปการะ ความรู้สึกอ่อนล้าของพี่ ๆ ซี.ซี.เอฟ. ก็ได้มลายหายไป ความภูมิใจเข้ามาแทรกแทนที่ ดีใจค่ะได้ทำงานดั่งสะพานเชื่อมใจให้ ๆ เด็กได้ถ่ายทอดเรื่องราวในใจ ความประทับใจและคำขอบคุณผู้อุปการะที่เมตตาสนับสนุนให้เขาได้มีหนทางเดินที่ดีที่อาจไม่เคยนึกฝันและมีโอกาสเติบโตอย่างมีความสุขต่อไปในอนาคตค่ะ” พี่จินตนา เจ้าหน้ามูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. พื้นที่ดำเนินงานจังหวัดน่านเล่าให้ฟังขณะกำลังเตรียมเดินทางลงจากดอยสูงเพื่อกลับสำนักงาน